Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II K 1352/19 - wyrok Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim z 2021-01-28

Tytuł:
Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim z 2021-01-28
Data orzeczenia:
28 stycznia 2021
Data publikacji:
12 października 2021
Data uprawomocnienia:
21 maja 2021
Sygnatura:
II K 1352/19
Sąd:
Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Sędzia Wojciech Baszczyński
Protokolant:
p. o. stażysty Ewelina Mieszała
Hasła tematyczne:
Fałszywe zeznania
Podstawa prawna:
art.233§1a kk, art,74§1 kpk, art.175§1 kpk
Teza:
II K 1352/19 Teza do wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 28 stycznia 2021 r. W realiach faktyczno – prawnych rozpoznawanej sprawy (o przestępstwo z art. 233a § 1 k.k.), nie mogą znaleźć w jakimkolwiek stopniu obciążającego zastosowania, wyrażane w orzecznictwie i doktrynie tezy ( argumentowane,że prawo do obrony nie obejmuje prawa do kłamstwa ), że w każdej sytuacji, jeżeli świadek będący sprawcą przestępstwa lub osobą dla sprawcy najbliższą, zamiast odmówić zeznań lub odpowiedzi na pytania w zakresie okoliczności takich czynów – zeznaje nieprawdę, to zachowanie takie, jako nie mieszczące się w ramach prawa do obrony, nie może zwalniać go z odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań. Prawo dowolności od przymusu przyczyniania się do własnego obwinienia wraz z prawem do milczenia, co obejmuje też prawo do mówienia nieprawdy, to konstytutywne elementy prawa do obrony w rzetelnym procesie. Prawa te służą każdemu oskarżonemu, w każdej sprawie karnej i na każdym etapie oskarżenia – w autonomicznym, praktycznym znaczeniu tych pojęć – takim, jak na gruncie art. 6 Konwencji interpretuje się je w orzecznictwie strasburskim. {…} W określonych, badanych in concreto uwarunkowaniach, jednym z wynikających z Konwencji standardów ochrony prawa do obrony w jego materialnym aspekcie, jest bowiem gwarantowana w jego ramach wolność od przymuszania groźbą zastosowania sankcji do samooskarżania się ( także oskarżania osoby najbliższej). Należy ją rozumieć zarówno jako zakaz przeprowadzania czynności takich przesłuchań, jak i – gdy jednak do przesłuchania doszło – zakaz negatywnego ich wykorzystywania przeciwko poddanej nim osobie – niezależnie od ich nazwy, formy procesowej oraz formalnego toczenia się, czy nietoczenia przeciwko niej postępowania. Dla właściwej identyfikacji, interpretacji i stosowania (działania) tak rozumianego prawa do obrony i składania wyjaśnień, znaczenie ma nie nazwa czy lokalizacja w krajowym porządku prawnym podejmowanych przez organy postępowania czynności wobec obywatela, ani też czy w ich czasie sprawa jest w fazie in personam, czy tylko in rem – a więc aspekt czysto formalny - lecz istota, czas oraz rzeczywisty cel konkretnych sytuacji faktyczno – prawnych, w jakich organy te procedują w sprawach obywatela {…}
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marlena Kosińska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Wojciech Baszczyński
Data wytworzenia informacji: